Het is net of we de Main opnieuw ontdekken. In het voorjaar op de heenreis waren we al verwend met de fraaie vergezichten op de oevers van de Neckar. We hadden het zicht op de Donau, waar we maar al te snel naar toe wilden. Nu op de terugreis met het afscheid van de Donau, de watergrens en het Main-Donau kanaal hebben we alle tijd de Main te beleven. De herfstkleuren helpen daar enorm bij, en het wisselende weer ook. Zo is het vandaag 31 oktober 2012, na de mist en de sneeuw van een paar dagen geleden, prachtig zonnig en helder weer. Het is buiten echt aangenaam. Onze vaargasten worden veelvuldig met hun camera op het dek gesignaleerd.
Opvallend zijn de mooie dorpjes met de veelheid van kleuren van de daken en de huizen. Schilderachtige kerkjes met van die ui-torens. De steden: Bamberg, Schweinfurt, Wipfeld, Kitzingen en Würzburg. Stuk voor stuk fraai, schoon en een bezoek waard. Tussendoor zijn er de wijnbergen. Ze zijn niet hoog, maar er zijn er wel heel veel. En dat nu net in de herfst. De meeste bladeren zaten er met al hun pracht aan kleuren begin deze week nog aan. Ze vallen nu.
We waren gisteren verbaasd over de grootte van de esdoornbladeren. Die
bomen hebben het natuurlijk goed, zo aan de rand van de rivier. Toegegeven, de
Main barst van de sluizen (31 stuks) en dat kost tijd. Maar het is tijd waarbij
je met vreugde om je heen kijkt. Je gaat erbij filosoferen. Hoorden wij dat
Nederland misschien weer een regering heeft. Wat doet dat er hier toe? Dit hier
is nu belangrijk en hier zijn we. Het maakt dat Rotterdam nog ver weg is.
Natuurlijk verlang ik naar thuis. Het is ook een lange tijd vanaf 18 september.
Maar nu nog even niet. De Main. De Main is geweldig.
De eerste drie plaatjes zijn van het voorjaar, de laatste drie van nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten