Duizend kilometer

In het Amsterdamse bos, bij de Bosbaan, heb je de De Duizend Meterweg
Niet de Duizend Meterweg want die kent je TomTom niet. Hier op de Donau hebben we vandaag de Duizend kilometerpaal gerond. Die zit verscholen achter een soort kaap in de rivier, waar de Donau nog duidelijk bezig is zich door het Karpatengebergte heen te wringen. Van de af te leggen 3000 kilometer terugreis heeft de Anna Koosje er sinds het verrek uit Rousse dus 500 op zitten, en dat in een week tijd. Dat zit aan de bovenkant van onze verwachtingen, maar we krijgen nog stukken met vermoedelijk harde tegenstroom, en vooral veel sluizen.
Gisteren stapte ik (Johan) op in Drobeta Turnu Severin, in Roemenië. Dat was een luttel paar kilometers van Dzjerdap I, het bovenstroomse sluizencomplex van de IJzeren Poort. De benedenstroomse sluizen had de bemanning al en dag eerder gehad. Beide zijn dubbele sluizen, je vaart de ene in, je wordt omhoog gezet (althans als je onze kant uit gaat), je vaart onmiddellijk een volgende sluiskamer in en die zet je nog een etage hoger. 
Dzjerdap I dus. Met onze niet-aflatende betweterij hadden we bedacht dat de doorstroming van het complex verbeterd zou worden door tegelijk schepen bovenstrooms in de bovenkamer te laten binnenvaren en benedenstrooms in de benedenkamer. De ene schut je omlaag, de andere omhoog, en op de tussenetage laat je ze van plek verwisselen.

Stuivertje wisselen in de sluis

Laat dat nu precies zijn wat ze zelf ook al bedacht hadden! Maar efficiënter wordt het er niet van, weten we intussen, want het is een enorm gedoe om de inhoud van twee redelijk gevulde sluiskamers door elkaar te laten weven. De hele schutting nam drie uur in beslag - onder andere ook omdat we in de benedenkamer al halverwege omhoog waren toen we plotseling weer begonnen te zakken. Sluisdeuren open, achter ons, en ja hoor, daar kwam nog een schip aanracen dat nog graag mee omhoog wou. We dachten eerst dat het een presidentieel of mafioos jacht zou zijn, maar het bleek gewoon een donaucruiseschip.

Bergmeer

56 meter - diep!

Golubač

Pal na de sluis voor anker. De Donau is daar achter de stuw opeens een bergmeer, Vierwaldstättersee zei Rob, met steil uit het meer oprijzende bergen en precair uitgehakte wegen en spoorbanen langs de oevers.

En nu na een dag varen zijn we er in een keer ook weer uit. We liggen voor anker bij Golubač voor de ruïne van een enorm Turkenfort. De Karpatenring ligt achter ons, de oevers zijn weer vlak. Morgen inklaren in Veliko Gradište, waar ik op de heenweg zo veel heb opgestoken over Servische ambtelijke procedures en kantongerechten!