Heenreis en terugreis

Heen of terug. We zijn nog steeds op reis. De reis was het doel en niet het eindpunt. Natuurlijk was er een gevoel van “…kijk dat hebben we gedaan”, maar daar houdt het zeker niet op. Er is dus geen sprake van een kater. Integendeel. Met weer een paar goede vrienden als laatste opstappers zijn we nog met evenveel plezier op weg. De Anna Koosje snort fijn tegen de stroom in. We hebben prachtig weer. Jammer voor de thuisblijvers. Naar wij vernemen hebben die het nog steeds koud. Dat thuis speelt wel meer een rol. Het idee om eind deze week weer in Nederland te zijn, hoe onwezenlijk het nog lijkt, s iets waar Johan en ik echt naar uitkijken. Ten eerste om vrouw en kinderen te zien. Maar - wat moeten we straks antwoorden op de vraag hoe het was? Hoe kun je de ervaring van zoveel weken in een paar woorden samenvatten. Dat gaat het dus niet worden. Is het de vriendschap aan boord? Zeker. Hoe was de Donau? Mooi. Wat vond je van de Bulgaren? Aardig. Het zal niet gaan, anders dan dat we over aspecten van de reis in bredere zin praten en verwijzen naar de blog.

Intussen varen we weer door afwisselende landschappen onder een blauwe lucht. We hebben de nacht doorgebracht in Hirsova op kilometer 252 vanaf de monding van de Donau. De kilometers aan de Rijn tellen vanaf Basel naar de Noordzee. De Donau vanaf 0 km bij Sulina naar de bron in Donaueschingen. Ons doel Russe of Rouse ligt op 495 km. We kunnen het dus rustig aan doen. In Hirsova lagen we aan een roestige bak vast, waar een politieagent kwam vertellen dat we niet aan land mochten. Het waarom is ons ontgaan. Jammer want er klonk tot laat in de avond muziek. Na de asperges die uit Holland waren meegenomen, is er domino gespeeld en een voorproefje genomen op André’s verjaardag middels een paar flessen wijn. Het plan is om vanavond weer voor of eigenlijk achter het anker te gaan liggen. Dat vinden wij een van de mooiste dingen. Van de drukte van de steden, hoe opwindend dat moge zijn, zijn wij, binnenvaartschippers, wars. Het heeft misschien ook met leeftijd te maken.

Het zal een raar gevoel geven de Anna Koosje straks achter te laten. Naar we denken in goede handen. Dan met een taxi naar Boekarest en in een vliegtuig. Nou ja, lief thuisfront, heb een beetje begrip als we even moeten wennen.