van Rob: De Wachau

De reis van Wenen naar de ankerplaats bij kilometer 1976 bij Epersdorf was routine. Relatief weinig stroom tegen, circa vier kilometer. Een dynamo die tijdens het varen aangaf er weer zin in te hebben, en het anker hield ook, al was dat pas bij de derde ankerplaats. Het nieuwe stel opvarenden is niet zo van het koken als dat wat meer wordt dan een ei. Bonen konden ze wel schoonmaken, en verder heb ik me tot mijn eigen verassing uitgeleefd in de keuken.

Nu, zondag 14 oktober, begint de dag met een heel klein beetje nevel waar de zon al door komt. Het belooft een prachtige dag te worden. Sluis Altenworth tilt ons 16 meter omhoog en we varen over een soort stuwmeer waar de stroming wel meevalt. Het is wonderlijk de bomen en de huizen achter de dijken lager dan het water van de Donau te zien staan. We waren toch in Oostenrijk en niet in Nederland? 

Wachau

Op een gegeven moment houdt dat op en de rivier neemt het weer over. Dan komen er weer bochten en de bedding wordt smaller met de bergen die er vlakbij staan. De stroom tegen neemt toe. We varen de Wachau binnen. Van de heenreis kan ik me herinneren dat het weer niet zo stralend was. Het is nu een plaatje, zò uit de brochures van de Donaucruises. De bergen met de wijngaarden aan beide kanten soms. Schilderachtige dorpjes met weer de nodige kastelen en ruïnes. Iedereen staat links en rechts foto's van de Anna Koosje te maken. De zon schijnt zo lekker dat ik in T-shirt op het dek heb gezeten. De temperatuurmeter in de stuurhut geeft 25 graden aan. Arme mensen in Holland. 

Omdat de dynamo vanmorgen bij een test aangaf dat hij zich zou gedragen, werd hij weer aangesloten. Dat ging goed totdat de accu’s bijna vol waren en we vanwege de grotere tegenstroom wat meer gas moesten geven. Ploef en fout. Gas terug en het ging weer, maar na nog een kwartiertje had hij er geen zin meer in.

Conclusie: de regelaar op de dynamo is kapot en moet vervangen worden. Gelukkig hebben we aan boord altijd een plan B en zo nodig ook C. We redden ons dus wel. 
Met een beetje doorstomen zitten we vanavond in Melk, aan de voet van de grootste, prachtigste abdij van Europa. Voor ons is hij bekend van de heenreis. Voor de opstappers is het nieuw en er zal gepassagierd moeten worden.