...dat zit in het programma. Deze keer werden het er twee, maar dit is dan ook het luxe cruisepakket.
We hebben wel vaker dat de stroomvoorziening uitvalt, als de vaatwasser aan staat en iemand schakelt er de koffiezetter bij in bijvoorbeeld. Dat kan de omvormer niet aan, maar als hij dan even rustig is bijgekomen, schakelt hij weer in. Intussen zit je even zonder computernavigatie, maar voor een paar minuten is dat geen ramp.
Dat uitvallen gebeurde op weg naar Boedapest ook, maar de stroom kwam niet terug - terwijl de omvormer toch keurig stond te melden dat hij weer paraat was. Geen computerkaarten dus, terwijl we juist op een ondiep stuk rivier zaten. Dat betekende ouderwets navigeren op alleen de papieren kaarten, en extra opletten op boeien en kilometerpaaltjes. Het bleek dat een van de stekkerdozen in de schakelkast door overbelasting was gesmolten. Niet goed geïnstalleerd dus, moeten we deze winter wat aan doen. Gelukkig bleek de eindeloze hoeveelheid reservespullen van Rob ook hierin te voorzien, en na een half uurtje hadden we weer stroom.
Intussen waren we bezig hoog spel te spelen met de resterende brandstofvoorraad. In theorie zouden we de bunkerboot in Boedapest moeten halen, maar je weet nooit hoe accuraat de laaste peilglasstreepjes zijn. Zes kilometer voor de finish, bijna onder een brug met grote betonnen pijlers, hapt de Scania ineens naar adem en wordt het stil in de motorkamer. Procedure A: kopschroef aan en verder varen. Dat blijkt met vier kilometer tegenstroom niet te werken. Procedure B: naar de kant en anker uitgooien. Geen van beide bleek nodig, want er was nog Procedure C, hadden we trouwens bij ons vaarbewijsexamen ook gehad: stuur een vent naar beneden om te kijken wat er aan de hand is. Het bleek dat de kraan van de retourleiding verkeerd-om stond. Eén tank was versneld leeggetrokken, en de retourbrandstof was in de andere terechtgekomen. Die was eerder leeg geweest, maar er zat nu keurig weer 150 liter in. Dus terwijl de kopschroef het schip op zijn plek hield, wist de motorkamercrew de motor in een minuut of vijf te ontluchten en we konden weer verder.
De bemanning merkte later op dat de procedures beheerst en kalm waren uitgevoerd. We zullen een volgende keer toch wat meer radeloze gebaren moeten maken, op deze manier gaat het hele effect van het avontuur verloren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten