In wandeltempo over de Donau

We gaan veel harder dan de planning, hebben we een hele tijd geroepen. We gingen met tien kilometer per uur stroomopwaarts, en met een beetje lange dag doe je dan honderd kilometer.
Dat is nu wel voorbij. Er schijnt een hele klap regen gevallen te zijn ten oosten van de Alpen, en dat water komt nu naar beneden. Tel daarbij op dat het rivierbed smal is en niet diep, en je krijgt stroomsnelheden van een dikke tien kilometer per uur. Zelfs wanneer we de Scania op hard werken zetten, met zo'n veertienhonderd toeren per minuut, houden we hier en daar niet meer dan vier à vijf kilometer grondsnelheid over. Een mooie manier om de oevers wat meer aandacht te geven.

Bratislava, blik op de St.Petersburcht

Zoals Bratislava. Op de heenweg zijn we daar in ongeveer drie scheten voorbij gevaren. Van de rivier gezien is het niet zo'n grote stad, en als je zeventien kilometer per uur doet, moet je snel kijken. Nu op de terugweg was hij goed voor bijna een uur sightseeing.
We hebben er overnacht aan een gastvrije ponton van de douane. Tot mijn innige geluk mocht ik weer inklaren, vermoedelijk voor de laatste keer, met een Crewliste, een Schiffsrapport en ons stempel. Voor helemaal zes euro liggeld waren we klaar. Met 23 cent wisselgeld retour. Toch wel makkelijk dat we weer in euroland zitten!
De stad in, om ook eens te zien hoe het aan de landkant is. Strak, modern, city life. Meer Londen dan Amsterdam. Prima uitziende bars aan de Donauboulevard, strak geklede young professionals in de restaurants. Wij staken er scherp bij af met onze shabby koppen en onze gevorderde leeftijd.
De overnachting was prima, maar het was een hard contrast met de idyllische rust van de vorige avond en ochtend. Als er razend stroomwater langs de romp spoelt, hoor je dat. Zeker als die hele of halve boomstammen meevoert, van die dingen die we de hele tijd zorgvuldig hebben vermeden maar die nu tegen ons aan bonkten.