Van Rob: Passau-Vilshofen-Straubing

In Passau hadden we twee afstappers en een opstapper. Dat gebeurde zaterdag. Zondag vroeg ging ook Johan van boord om in Nederland nuttig werk te verrichten. Dat vroeg gaf ons enige tijd om toch uit te slapen.

We hadden tot Vilshofen slechts 25 km te gaan. De sluis net boven Passau was de uitdaging. Aanvaren, zo had mij de schipper van de Nederlandse Magdalena verteld, moet je doen door niet op de sluis te richten, maar op de stuw. Inderdaad de stroom was daar behoorlijk. Waren we als gebruikelijk aangekomen, waren we tegen de muur gevaren. De sluis had geen drijvende bolders dus het was werken geblazen. Dat verliep ook goed.

De Vlotburg

In Vilshofen, waar we op maandagochtend onze loods Georg Schaeffer zouden ontmoeten, werden we verrast door de aanwezigheid van de Vlotburg, het schip met kasteelopbouw dat we nog kenden van de heenreis in Koblenz. De schipper en zijn vriendin kenden ook ons schip nog en we mochten langszij. Dat ging nu een stuk gemakkelijker dan in Koblenz. Natuurlijk hebben we zijn paarden geknuffeld en het kasteel museum bekeken. Hij deed goede zaken in Vilshofen.

In de stad zelf was weinig te beleven en er werd voor het eten gereserveerd in het restaurant op het vliegveld aan de overkant, andere zijde van de brug aldaar. Nu kende ik dat vliegveld van ruim 12 jaar geleden toen ik met onder andere Goos de Dimona (motorzwever) voor Terlet ging ophalen. Op deze prachtige strip langs de Donau waren nu een paar modelvliegtuigjes spectaculair aan het stunten.

Georg

Contact met de loods Georg leverde op dat we de volgende morgen om 07.30 uur naast de Karl Hein moesten zijn. Vastgebonden aan dat schip zouden we dan door het gevaarlijke, loodsverplichte stuk Donau varen. Maar ook precies op tijd kwamen we er aan en werden we vakkundig vast gezet. Met onze motor bij op 1200 toeren gaat het dan stroomopwaarts. Met de lage waterstand krijg je dan toch in de gaten waarom er een loods nodig is. De Karl Hein is een groot vrachtschip dit maal geladen met zonnepitten uit Hongarije en gaat naar Noord-Duitsland. Wederzijds geschieden er rondleidingen. De in de ochtend nog wat norse schipper blijkt een uiterst vriendelijke man te zijn die het schip samen met zijn zoon bezit en nog twee matrozen aan boord heeft. Het schip ziet er spic en span uit. Ook in de machinekamers kun je van de vloer eten.

Wij aan boord van de Anna Koosje hebben vaartechnisch niets meer te doen en kunnen uitvoerig koffie drinken en lunchen. Natuurlijk wordt er gepoetst en opgeruimd. Straks liggen we in Straubing bij de sluis. Onze Georg regelt dat met de boys in Regensburg zo beloofde hij. We zullen zien. Morgen varen wij ook naar Regensburg en zullen langszij zijn eigen schip

vastmaken. Met enig geluk komt dan ook Johan weer terug...