No milk today

Melk slaan we over vandaag, dat wil zeggen de abdij. We kwamen er gisteren aan tegen het eind van het daglicht, half zeven ongeveer. Aangemeerd aan een van de talloze toeristenschepenpontons die toch vrij waren, en wandelingetje in het dorp gemaakt. Herinneringen aan Helgoland kwamen boven, ook zo'n plek die in de ochtend volstroomt met dagjesmensen en tegen de avond weer terugvalt in zijn slaperige rust.
Wij wilden de volgende dag, vandaag dus, de rondleiding van elf uur doen, en met dat voornemen gingen we naar bed. Voor mij was het een lichte slaap, omdat ik er niet gerust op was dat onze ponton niet voor een passagiersboot voorzien was. We lagen er immers zonder toestemming.
Zeven uur in de ochtend het geluid van een scheepshoorn. Niet boos of geërgerd, alleen tooeet! In een minimale, de binnenvaart onwaardige outfit rende ik naar buiten, en inderdaad, daar lag een schip van 110 meter lengte duidelijk te maken dat wij op zijn plek lagen. Intussen komt de hele bemanning met slaperig hoofd boven dek, en we stellen vast dat alle pontons in de loop van de nacht bezet zijn geraakt. In vier minuten waren we weg; je wilt immers niet meemaken dat zo'n cruiseschip besluit dat hij bij jou langszij komt.

Abdij achter de sluis

In de dichte ochtendmist - lang leve de radar! - een ankerplek gezocht. De verse broodjes die in het dorp bij de warme bakker gehaald zouden worden, zaten er niet meer in, en drie uur wachten op een rondleiding en dan met honderden cruiseschipgasten meesjokken was ook geen aantrekkelijk perspectief. Zo hebben we dus het anker gelicht, en bij optrekkende mist en doorbrekende zon gingen we door de sluis. Uit de verte is de abdij ook mooi.
Er waait een harde, koude wind, en het lijkt heel lang geleden dat we bij 25 graden op het dek zaten.